Lodewijk IV van Beieren

Lodewijk van Beieren werd in München geboren. Hij was de jongste zoon van hertog Lodewijk II van Beieren (1229-1294) en Mathilda van Habsburg (1253-1304). Samen met zijn oudste broer volgde hij zijn vader op als hertog van Opper-Beieren en in 1314 werd hij gekozen tot koning van het Duitse rijk.

Hij trouwde tweemaal. Zijn eerste echtgenote was Beatrix van Silezië. Zij kregen vijf kinderen. Beatrix overleed in 1322.

op 26 februari 1324 hertrouwde Lodewijk in de Duitse stad Keulen met Margaretha, dochter van Willem III, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen en gravin Johanna van Valois. Margaretha was toen ongeveer dertien jaar oud. In 1328 kroonde de paus in Rome Lodewijk IV en Margaretha tot keizer en keizerin van het Duitse Rijk. De jonge keizerin en de oude keizer kregen zeker vijf dochters en vijf zonen.

In 1345 sneuvelde graaf Willem IV, de broer van zijn echtgenote Margaretha. Willem IV was graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen. Hij had geen kinderen. Keizer Lodewijk besloot daarom zijn vrouw Margaretha als opvolger te benoemen in de graafschappen Holland, Zeeland en Henegouwen.

Lodewijk IV van Beieren stierf op 11 oktober 1347 tijdens een berenjacht, nadat hij van zijn paard was gevallen. Hij is begraven in de Frauenkirche in München.